Czy starożytna arystokracja to dzisiaj tak, jak światowe Koncerny i celebryci i partie polityczne? A ludność uboga i niewolnicy to robotnicy i rolnicy często pracujący tylko za „miskę ryżu”?
Naszym tematem w połowie okresu wielkanocnego jest światło i kamień.
Psalm 31:1-5,15-16 to modlitwa człowieka, który znajduje się w trudnym położeniu i szuka schronienia u Boga. Autor Psalmu wzywa Boga, aby wyrwał go z rąk wrogów i ochraniał przed złośliwymi językami. Zwraca się do Boga z ufnością i wiarą, wzywając Go jako swojego Odkupiciela i Mocarza. Ten Psalm ukazuje, że w trudnych sytuacjach warto ufać Bogu i prosić Go o pomoc.
Dzieje Apostolskie 7:55-60 opisują męczeńską śmierć Szczepana. Pomimo bólu i cierpienia, Szczepan nie traci wiary i zaufania do Boga. Jest gotów oddać swoje życie za wiarę w Jezusa. To świadectwo pokazuje, że wiara może przetrwać największe próby i niebezpieczeństwa.
1 Piotra 2:2-10 mówi, że jako wierzący, powinniśmy nieustannie dążyć duchowego wzrostu, jak niemowlęta, które wołają o pokarm. Chrystus jest opoką i kamieniem węgielnym dla wierzących, którzy na Nim są zbudowani i tworzą duchowy dom. Autor podkreśla, że wierzący stanowią kapłańskie plemię, powołane do ogłaszania chwały Bożej i pełnienia duchowych ofiar.
Wreszcie, w Jana 14:1-14 Jezus rozmawia ze swoimi uczniami, którzy są zaniepokojeni Jego odejściem. Jezus pociesza ich, mówiąc, że idzie przygotować miejsce dla nich w domu Ojca. Jezus zapewnia swoich uczniów, że On sam jest drogą, prawdą i życiem, a nikt nie może dojść do Ojca inaczej niż przez Niego. Jezus daje swoim uczniom pewność, że dzięki wierze w Niego, będą mogli dokonywać jeszcze większych dzieł niż On sam.
Wszystkie te fragmenty Pisma Świętego łączy wiara w Boga i ufność w Jego opiekę, bez względu na trudne sytuacje, z którymi się spotykamy. Pokazują również, że wiara w Jezusa Chrystusa jest kluczowa dla życia chrześcijańskiego, a Jego ofiara na krzyżu daje nam nadzieję na zbawienie i wieczne życie wraz z Bogiem. Te fragmenty biblijne ukazują również, jak ważne jest trwanie w wierze i dążenie do dalszego duchowego wzrostu, by móc pełnić swoją misję jako kapłańskie plemię i ogłaszać chwałę Bożą. Ostatecznie, łączą nas w wezwaniu do zaufania Bogu i Jego Synowi, Jezusowi Chrystusowi, który jest naszą jedyną drogą do zbawienia i życia wiecznego. Zachęcają nas, abyśmy zawsze trwali w wierze, ufności i miłości do Boga, byśmy mogli służyć Mu i innym ludziom, jak najlepiej potrafimy.
Posłuchajmy tekstu do dzisiejszego rozważania;
2 jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu - 3 jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan. 4 Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, 5 wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. 6 To bowiem zawiera się w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony. 7 Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła - 8 i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. 9 Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, 10 wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali. 1 Piotra 2:2-10
W tamtym okresie, społeczeństwo było zorganizowane w systemie klasowym, gdzie na szczycie znajdowała się arystokracja i elity rządzące, a na dole ludność uboga i niewolnicy. Czy wiele zmieniło się od tego czasu do dzisiaj? Czy ówczesna arystokracja to dzisiaj światowe Koncerny i celebryci a także partie polityczne? A ludność uboga i niewolnicy to robotnicy i rolnicy często pracujący tylko za „miskę ryżu”? Rzymskie prawo miało duży wpływ na społeczeństwo, a życie religijne odgrywało istotną rolę w życiu ludzi. W Palestynie, gdzie Piotr żył, dominującą religią była judaizm. W tamtym okresie, chrześcijanie stanowili niewielką społeczność i byli prześladowani przez rzymskie władze oraz przez ortodoksyjnych Żydów. Piotr pisał swoje listy do chrześcijan, którzy byli skonfliktowani z otaczającym ich światem, musieli stawiać czoła trudnościom, byli gnębieni i odrzucani przez innych.
W 1 Piotra 2:2-10 apostoł zwraca się do chrześcijan, aby przypomnieć im, że są żywymi kamieniami, które składają się na duchowy dom, czyli a także kościół. W kontekście tamtego czasu, gdy chrześcijanie byli prześladowani i odrzucani przez innych, ta wypowiedź miała ogromne znaczenie, ponieważ pomagała chrześcijanom czuć się częścią wspólnoty, która jest mocna i wytrwała wobec wszelkich trudności
Piotr pisał swoje listy do chrześcijan, którzy musieli stawiać czoła różnym trudnościom. Byli oni często gnębieni i odrzucani przez swoich rodaków, a także przez władze. Musieli zmagać się z trudnościami natury egzystencjalnej, społecznej i religijnej. W tym kontekście, listy Piotra były próbą odpowiedzi na konkretne problemy, z jakimi borykali się chrześcijanie tamtej epoki. Piotr zachęcał ich do wytrwania w wierze, przypominał o ich powołaniu do świętości i miłości bliźniego, a także pouczał ich, jak powinni żyć w sposób godny chrześcijańskiej wiary. W tym celu odwoływał się do przykładów z życia Jezusa Chrystusa oraz do nauk zawartych w Starym Testamencie.
Warto zauważyć, że problemy, z jakimi borykali się chrześcijanie tamtej epoki, są do pewnego stopnia podobne do tych, które spotykamy we współczesnym świecie. Codziennie spotykamy ludzi, którzy muszą zmagać się z trudnościami natury egzystencjalnej, społecznej i religijnej i którzy są odrzucani lub prześladowani przez innych. Dlatego też, nauki zawarte w listach Piotra wciąż mają dla nas dzisiaj wiele do powiedzenia i stanowią ważny punkt odniesienia dla naszej duchowej drogi.
Przejdźmy do listu werset po wersecie.
„jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu”
Piotr zwraca się do chrześcijan, określając ich jako niemowlęta, które potrzebują mleka. Wartościowego a nie zafałszowanego. Porównanie to symbolizuje potrzebę ciągłego rozwoju w wierze, w którym chrześcijanie muszą polegać na Bożym Słowie jako swoim podstawowym źródle pożywienia duchowego.
"jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan "
Piotr podkreśla, że doświadczenie dobroci Pana jest kluczowe w rozwoju wiary. Chrześcijanie powinni rozważać i smakować Jego dobroć, by uzyskać wytrwałość i siłę potrzebną do prowadzenia życia według woli Bożej.
"Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym"
Apostoł odwołuje się do prorockiej tradycji, w której kamień symbolizował Boga. Chrześcijanie powinni uważać Jezusa za swój fundament i przyjść do Niego, jako do kamienia żywego, który jest przez Boga wybrany i cenny. Pomimo odrzucenia przez ludzi, Jezus jest kamieniem, spoiwem, które łączy ludzi z Bogiem.
"wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa"
Piotr zachęca chrześcijan, aby budowali swoje życie na fundamencie Jezusa Chrystusa jako kamienia żywych, które tworzą dom duchowy. To odniesienie do wierzącej społeczności, która powinna składać duchowe ofiary przyjemne Bogu. Wszyscy chrześcijanie są kapłanami, nie tylko kościelne duchowieństwo, ponieważ mają bezpośredni dostęp do Boga i mogą składać ofiary duchowe.
"To bowiem zawiera się w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony"
Piotr cytując Pismo Święte (Iz 28,16), odnosi się do wierzącego Izraela, który wierząc w istotę kamienia węgielnego, który został położony w Syjonie, nie zawiedzie się. Piotr wskazuje na Jezusa jako kamień węgielny, który łączy Stary i Nowy Testament, i który jest drogą do zbawienia.
„Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni”.
Wersety 6-8 odnoszą się do tego, że Jezus jest kamieniem węgielnym. Ten kamień był odrzucony przez ludzi, ale stał się podstawą Kościoła. Ci, którzy wierzą w Niego, są żywymi kamieniami, z których jest zbudowany duchowy dom. Natomiast ci, którzy nie wierzą, potykają się o ten kamień. Ponieważ nie posłuszni są słowu Bożemu, to są przeznaczeni do upadku.
„Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.”
Wersety 9-10 mówią o tym, że ci, którzy uwierzyli w Jezusa, zostali wybrani przez Boga, aby być kapłaństwem królewskim i narodem świętym. Bóg zawołał nas z ciemności do swojego cudownego światła, abyśmy głosili Jego wielkie dzieła. Wcześniej nie byliśmy ludźmi Bożymi, ale teraz przez wiarę w Jezusa zostaliśmy - ludźmi Bożymi - i mamy dostęp do Jego łaski i błogosławieństwa. W tym liście Piotr zachęca wierzących do wzrostu w wierze. Poprzez porównania z kamieniem węgielnym, duchowym domem i kapłaństwem królewskim, pokazuje, jak ważny jest wzrost w Kościele i realizowanie powołania przez wierzących.
Dla współczesnych chrześcijan przesłanie tego tekstu jest równie aktualne, jak było w czasach Piotra. Wzywa nas do dalszego rozwoju duchowego, do przypominania sobie o naszym pochodzeniu i roli w Kościele, do bycia żywymi kamieniami budującymi duchowy dom Boga. Zachęca nas również do dzielenia się dobrymi nowinami z innymi, aby i oni mogli wejść w cudowne światło Boga i stać się ludźmi Bożymi razem ze swoimi rodzinami, sąsiadami, przyjaciółmi a także… wrogami.
Dla tych, którzy chcieliby pogłębić swoją wiedzę do tego wątku, przytoczę kilka innych fragmentów Pisma do samodzielnej lektury;
Izajasza 28:16 - Oto Ja kładę w Syjonie kamień, kamień sprawdzony, węgiel drogi, kamień węgielny umocniony: kto w Niego wierzy, nie będzie się trząsł.
Efezjan 2:19-22 - A tak już nie jesteście cudzoziemcami i przychodniami, lecz jesteście współobywatelami świętych i domownikami Bożymi, budową umocnioną na fundamencie apostołów i proroków, a kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus, na którym cała budowa wyrasta ku świątyni świętej w Panu. W Nim i wy razem wznosicie się na mieszkanie Boże w Duchu.
Psalm 118:22 - Kamień, którym wzgardzili budowniczowie, stał się kamieniem węgielnym.
Jana 1:12 - Lecz wszystkim, którzy Go przyjęli, dał moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego.
Wszystkie te teksty mają wspólny wątek, którym jest Jezus Chrystus jako kamień węgielny i fundament duchowego domu, który jest Kościołem. Pokazują, że poprzez wiarę w Jezusa, ludzie są włączani do budowania Kościoła jako żywe kamienie i lud Boży. Te teksty ukazują także, że Jezus był odrzucony przez ludzi, ale stał się kamieniem węgielnym, który jest niezbędny do budowy Kościoła.
Tęsknota za dobrocią Boga
Przez lata dużo dyskutowano na temat tego, co stanowi czyste duchowe mleko; stworzono listy duchowych dyscyplin z dogłębnymi analizami, które z nich można uznać za mleko, a które za bardziej... bardziej „mięsiste” pokarmy. Czy dyskurs teologiczny jest czystym duchowym mlekiem? A co z biblijnymi studiami? A może z duchowymi rekolekcjami? Każda taka rozmowa pomija sedno przekazu Piotra; wzięliśmy prostą analogię i pochyliliśmy się nad nią poza jej pierwotnym kontekstem.
Piotr pokazuje nam kontekst nowego życia w Chrystusie. Niemowlęta tęsknią za mlekiem, ponieważ to jest to, czego potrzebują do wzrostu, a Piotr mówi nam, że jako chrześcijanie powinniśmy tęsknić za tym, co potrzebujemy do naszego duchowego wzrostu. Jak to wygląda, zależy od naszych indywidualnych duchowych potrzeb w danym momencie, ale w każdym przypadku odpowiedzią będzie to, co przyciąga nas do jeszcze głębszej relacji z Bogiem. Piotr prosi nas, abyśmy pamiętali, że powinniśmy tęsknić za jeszcze głębszym życiem duchowym, a jeśli tego nie czujemy, to jest to sygnał ostrzegawczy, że nasza dieta duchowa może być niewystarczająca.
Wiemy, że życie zgodne z Bogiem jest dobre, i dlatego możemy użyć tej prawdy jak gwiazdy polarnej dla naszego duchowego życia. Jeżeli będziemy pragnąć rzeczy, które nie są dla nas zdrowe, możemy przypomnieć sobie o dobroci Boga, a to przyciągnie nas z powrotem do zdrowych duchowych pragnień.
Piotr kontynuuje, mówiąc nam, że jesteśmy przemieniani w duchowy dom dla Pana. Tutaj nasza uwaga jest skierowana na to, co się dzieje, kiedy zdrowa grupa wierzących dąży do dobra Pana. Kiedy oddajemy się naszym duchowym pragnieniom jako wspólnota, jesteśmy budowani w duchowy dom w służbie dla Boga. Dążąc do zgodności z Panem i działając w imię zdrowych duchowych pragnień w społeczności, wypełnimy swoje zadanie należycie.
Wnioski z listu wydają się proste - gdy odczuwasz pragnienie rozwijania swojego życia duchowego z Bogiem, nie odkładaj tego na później - zamiast tego szukaj sposobów, aby zaspokoić swoje pragnienie Ducha Świętego. Zróbmy to ze względu na smak dobroci Boga, który jest dla nas sygnałem, że Bóg przygotował dla nas wielkie rzeczy.
Piotr przywołuje teksty z Księgi Izajasza i Psalmów, by wyjaśnić, dlaczego możemy mieć pewność w niesamowitej pracy, którą Jezus wykonuje w nas. Kontrastuje reakcje tych, którzy pragną duchowego życia z Bogiem, z reakcją tych, którzy odrzucają to pragnienie. To właśnie odpowiedź na wezwanie Jezusa odróżnia te dwie grupy. Jedna uważa Go za cenny i piękny dar, podczas gdy druga odrzuca Go jako niepasującego do celu - dla nich Jezus staje się kamieniem przeszkody.
Dla tych, którzy odrzucają Jezusa, Jego światło w ciemności jest jak szok, który wywołuje nagle włączone światło w ciemnej sypialni. Większość z nas doświadczyła tego niekomfortowego uczucia. Światło jest wtedy i przytłaczające, i bolesne. To samo, co pozwala nam zobaczyć - światło - na chwilę odbiera nam wzrok, ponieważ tracimy nasze mroczne widzenie, a nasze tęczówki kurczą się, aby wyeliminować nadmiar światła.
Co to oznacza dla tych, którzy nie potknęli się, ale zaakceptowali łaskawą dobroć Boga?
Piotr mówi nam, że zostaliśmy wezwani z ciemności do cudownego światła Boga. W Jego świetle nie jesteśmy już zagrożeni potknięciem i nie jesteśmy już sami. Zamiast tego, jesteśmy teraz częścią grupy ludzi definiowanych przez miłosierdzie i łaskę Boga.
Oto kilka przykładów, jak możemy zastosować naukę z 1 Piotra 2:2-10 w swoim życiu.
Wzmacnianie swojej wiary. Podobnie jak nowonarodzone niemowlęta potrzebują pokarmu, aby rosnąć i się rozwijać, tak samo chrześcijanie potrzebują stałego karmienia swojej wiary. Można to osiągnąć poprzez regularne czytanie Biblii, modlitwę i udział w nabożeństwach kościelnych a także aktywność w organizacjach pomocowych i nie tylko kościelnych. Można zacząć też prościej; np. poświęcać więcej czasu swojej rodzinie.
Znalezienie swojego miejsca w kościele: W 1 Piotra 2:4-5 czytamy, że chrześcijanie są "żywym kamieniem" i "duchowym domem". Można to interpretować jako zachętę do zaangażowania się w swoją lokalną społeczność kościelną, aby współtworzyć miejsce, w którym można rozwijać swoją wiarę i budować relacje z innymi.
Zachowanie dobrych relacji z ludźmi: 1 Piotra 2:17 mówi, że chrześcijanie powinni szanować wszystkich ludzi. Można to zastosować w praktyce poprzez zachowanie szacunku i życzliwości wobec innych, niezależnie od ich pochodzenia, wyznania czy przekonań.
Bycie światłem i solą dla innych: W 1 Piotra 2:9 czytamy, że chrześcijanie są "rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym". To zachęta do bycia przykładem dla innych i dzielenia się swoją wiarą z innymi w sposób miłosierny i pokorny.
Przezwyciężanie trudności: Podobnie jak chrześcijanie w tamtych czasach musieli stawiać czoła trudnościom i prześladowaniom, tak samo dzisiaj wiele osób może doświadczać trudności, takich jak choroba, utrata pracy czy rozłąka z bliskimi. Nauka z 1 Piotra 2:6-8 może pomóc w utrzymaniu wiary i nadziei w tych trudnych sytuacjach, przypominając nam, że Bóg jest z nami i nigdy nas nie opuści.
Nauka Piotra zachęca do otwarcia nowego rozdziału; nowego życia, jakie Bóg stworzył dla nas w Jezusie. Życia pełnego uwielbienia i chwały, życia w społeczności, gdzie wypełniamy swoje przeznaczenie. Spojrzeliśmy w oślepiające światło Jezusa Chrystusa i wyszliśmy z tego doświadczenia, wiedząc, że jest dobry. Teraz, gdy jesteśmy poza ciemnością i w Jego cudownym świetle, pozwólmy sobie cieszyć się niesamowitym nowym życiem, jakie otrzymaliśmy. Nie straćmy tej szansy.
Comments