W tę niedzielę „Trójcy Świętej” rozważamy nasze zjednoczenie i relację z Ojcem, Synem i Duchem, rozwijając naszą mądrość i upodobanie w radości Bożego stworzenia.
Tematem tego tygodnia jest zachwyt, pocieszenie i Boża obietnica. W tę niedzielę wezwanie do uwielbienia w Psalmie 8 mówi o Bożym upodobaniu w stworzeniu, zwłaszcza w stworzeniu ludzi, którzy „stają się trochę niższymi od Boga”. W Przypowieściach 8, Mądrość jest uosobieniem kobiety i mówi o swoim zachwycie stworzonym światem i rodzajem ludzkim. Nasze usprawiedliwienie przez wiarę i sposób w jaki cierpienie ostatecznie przyniesie nadzieję oraz pocieszenie Ducha Świętego, są omówione w Liście do Rzymian 5.
Nasz tekst kazania na Niedzielę Trójcy Przenajświętszej to Jan 16:12-15, gdzie Jezus pociesza uczniów (i nas) wyjaśniając, że chociaż ich opuści, nigdy nie będą sami, dzięki Duchowi Świętemu, który nadal będzie przemawiał Bożym pocieszeniem i udzielał im mądrych rad.
Duch Prawdy: Boża pociecha i rada
Każdy człowiek doświadcza smutku. To uczucie może być wynikiem strat zarówno dużych, jak i małych, ale już doświadczania żałoby nie można „uszeregować” w oparciu o postrzeganą dotkliwość straty, bo w życiu na ziemi bywa nieodwracalna. Przetrwanie globalnej pandemii przez dwa lata ze wszystkimi stratami sprawiło, że wielu z nas jest bardziej świadomych skutków, jakie żałoba wywiera na nasze ciała i umysły. Na przykład osoba pogrążona w żałobie może odczuwać panikę, smutek i niepokój. Jednocześnie smutek wpływa na zdolność tej osoby do myślenia i przetwarzania informacji. Może im być trudno się skoncentrować, przyswoić nowe informacje i planować kolejne kroki. Psycholodzy mówią, że przedłużający się stres i smutek „mogą zakłócić różne obszary poznawcze pamięci, podejmowania decyzji…, uwagi, motywacji do pracy czy szybkości przetwarzania informacji”.
Kwestia żałoby i jej skutków nie pojawiła się dzisiaj. Uczniowie byli pogrążeni w smutku, gdy stanęli w obliczu trudnej prawdy o rychłej śmierci Jezusa. W pożegnalnych słowach skierowanych do nich przez Jezusa, znajdujących się w rozdziałach Jana 13-17, Jezus wyjaśnia, co się wydarzy, dlaczego to się stanie i dlaczego nie muszą się tym martwić. Wcześniej, Jezus przyznaje, że rozumie smutek (werset 6) i przypomina im, że nie zostawia ich samych. Nasz dzisiejszy tekst kazania mówi o roli Ducha Świętego w pocieszaniu i doradzaniu im po śmierci Jezusa. Przeczytajmy tekst:
12) Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz /jeszcze/ znieść nie możecie. (13) Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. (14) On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. (15) Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi. ( Jan 16:12-15 )
Co możemy zauważyć w tym fragmencie?
W tę niedzielę Trójcy Przenajświętszej ten fragment pomaga poszerzyć nasze zrozumienie tajemnicy Trójjedynego Boga, a zwłaszcza Ducha Świętego:
Duch Święty ukazuje Jezusa, który przyszedł objawić miłość i charakter Ojca.
„Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” ( Ew. Jana 14:6 ), a następnie identyfikuje Ducha Świętego jako „Ducha Prawdy”. Nie będzie mówił sam, ale powie wszystko, co usłyszy. Duch Święty jest w całkowitej zgodzie z Ojcem i Synem, prowadząc nas do wszelkiej prawdy. Jeśli Jezus jest prawdą, a prawda jest objawieniem tego, kim jest Bóg, Duch będzie nadal mówił tę samą prawdę. Oznajmi ci to, co ma nadejść. Możemy ufać, że źródłem tego objawienia jest Bóg. Możemy także nabrać pewności w sobie, że rozpoznamy głos Ducha Świętego, który „mówi wszystko, co usłyszy” od Trójjedynego Boga (w. 13). Głos Ducha Świętego zawsze będzie pełen miłości i życzliwości, nawet podczas sądzenia.
Duch Święty prowadzi nas w przeżywaniu Bożego objawienia Jezusa.
On mnie uwielbi, bo z mojego weźmie i wam to oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że zabierze to, co moje, i wam to oznajmi. Doktryna Trójcy jest praktyczna, ponieważ odnosi się do tego, w jaki sposób uczestniczymy w Bożym objawieniu w świecie przez Jezusa przez Ducha. Chociaż Jezus nie jest już człowiekiem na ziemi, objawienie Boże dla ludzi jest dostępne przez Ducha Prawdy.
Wierzący mogą polegać na Duchu Świętym, aby zrozumieć, jak żyć wiarą Jezusa w ciągle zmieniającym się świecie. W Jana 16:12-15 słowa (czasowniki), które dotyczą komunikacji występują sześć razy, zaledwie czterech wersetach.
Utrzymywanie otwartych linii komunikacji między Bogiem a nami jest jedną z ról Ducha Świętego. Ponieważ Duch jest świadkiem Jezusa, który po prostu przekazuje to, co mówi mu Ojciec, możemy uważać Ducha Świętego za niezawodnego przywódcę, gdy idziemy przez życie.
Widzimy również Jezusa jako Dobrego Pasterza uczniów, pocieszającego ich w smutku z powodu swojego odejścia, a w tych czterech krótkich wersetach możemy zrozumieć dwie ważne zasady dotyczące istot ludzkich i naszej relacji z Trójjedynym Bogiem:
Smutek i niepewność wpływają na naszą zdolność do przyjmowania nowych informacji;
„Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz /jeszcze/ znieść nie możecie”. W wersecie 12 Jezus wiedział, że uczniowie nie mogą unieść więcej nowych informacji. Wcześniej nie powiedział im twardych prawd o swojej śmierci, ponieważ był z nimi ( Jan 16:4 ). Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce (w.6). Jezus daje im do zrozumienia, że wszystko będzie w porządku, mówiąc im: Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. (w. 7).
Jezus ukazuje swoją rolę duszpasterską wobec swoich uczniów i nas, kiedy pogrążamy się w żałobie, oferując uspokajające słowa pociechy. Musimy rozpoznać wpływ żalu na nas i innych, zwłaszcza w ciągu ostatnich dwóch lat pandemii. Z miejsca głębokiego współczucia musimy okazywać dobroć i cierpliwość sobie i innym.
Nigdy nie jesteśmy sami, niezależnie od tego, jak się czujemy;
Jezus posłał Ducha Świętego, aby nadal objawiał Boga Ojca i przedstawiał Jezusa swoim naśladowcom. W tym fragmencie przedstawia Ducha Świętego jako naszego stałego towarzysza, który przemawia w harmonii z Ojcem i Synem.
Możemy zaufać Orędownikowi lub Duchowi Prawdy, ponieważ Duch pochodzi od Ojca (J 14:16) i świadczy o Jezusie ( J 15:26 ). Jezus zapewnia swoich uczniów, zarówno wtedy, jak i teraz, że Duch Święty tylko „mówi, co usłyszy” ( Jan 16:13 ).
Duch Święty jednoczy nas z Trójjedynym Bogiem. Jezus modlił się: „Jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, niech i oni będą w Nas”. ( J 17:21 ).
Nawet kiedy czujemy się samotni i smucimy się, nie jesteśmy w stanie zrozumieć ani zaufać, Duch Święty jest przy nas i nadal daje nam miłującą łaskę i pocieszenie.
Jakie wnioski?
Uznaj, że smutek wpływa na naszą zdolność słuchania innych i Boga, ale nigdy nie jesteśmy sami. Rozumiejąc to, możemy być dla siebie opiekuńczy i wyrozumiali, pozwalając innym pocieszać nas, przypominając sobie nawzajem o wszechobecnej Bożej miłości i miłosierdziu. W takim przypadku pamiętaj, że smutek wpływa na zdolność innych do słuchania naszej pociechy i zachęty. Musimy być cierpliwi przypominając im o obietnicy, że nigdy nie jesteśmy i nie będziemy sami.
Uświadom sobie, że Duch Święty poszerza nasze zrozumienie Boga w Trójcy Jedynego i pomaga nam żyć i uczestniczyć w Bożej miłości do świata.
Możemy ufać, że życzliwa i pełna miłości łączność z Duchem Świętym pokieruje naszymi wysiłkami, aby dzielić się Bożą łaską z tymi, z którymi współpracujemy, możemy podążać za przewodnictwem Ducha, aby pomóc nam rozeznać, jak wyrażać Bożą miłość w najbardziej odpowiedni sposób.
Smutek może wpłynąć na naszą zdolność do przyswajania nowych informacji. Tak zapewne wpłynął na zdolność uczniów do zrozumienia tego, co Jezus powiedział im ostatniej nocy. Możemy czerpać pociechę z tajemnicy Trójjedynego Boga, wiedząc, że nie jesteśmy zmuszeni do samodzielnego rozwiązywania problemów. Duch Prawdy będzie nadal objawiał nam Jezusa i Ojca oraz pokazywał, jak najlepiej możemy kochać innych i siebie.
Comments