To właśnie dzięki temu, co uczynił dla nas Jezus, mamy nadzieję na życie wieczne i możemy odnaleźć pokój w naszym życiu. Powinniśmy także dążyć do wybaczenia i miłosierdzia wobec innych, tak jak Jezus to uczynił na krzyżu. To pozwoli nam odbudować nasze relacje z innymi i z Bogiem.
Dzisiaj, w Wielki Piątek, gromadzimy się, by zastanowić się nad męką i śmiercią Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który z miłości do nas oddał swoje życie na krzyżu. W Biblii mówi się wiele o Jego cierpieniu i śmierci, a wybrane dzisiaj wersety pozwalają nam zgłębić tajemnicę krzyża i odkryć, jakie znaczenie ofiara Jezusa ma dla naszej wiary i naszego życia.
Posłuchajmy Ewangelii:
33 Gdy przyszli na miejsce, zwane «Czaszką», ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. 34 Lecz Jezus mówił: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią». Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy. 35 A lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym». 36 Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, 37 mówiąc: «Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie». 38 Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król Żydowski» 39 Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». 40 Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? 41 My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». 42 I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». 43 Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju». 44 Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. 45 Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. 46 Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha. 47 Na widok tego, co się działo, setnik oddał chwałę Bogu i mówił: «Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy». 48 Wszystkie też tłumy, które zbiegły się na to widowisko, gdy zobaczyły, co się działo, wracały bijąc się w piersi. 49 Wszyscy Jego znajomi stali z daleka; a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu. 50 Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. 51 Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Był z miasta żydowskiego Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego. 52 On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. 53 Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. 54 Był to dzień Przygotowania i szabat się rozjaśniał. 55 Były przy tym niewiasty, które z Nim przyszły z Galilei. Obejrzały grób i w jaki sposób zostało złożone ciało Jezusa. 56 Po powrocie przygotowały wonności i olejki; lecz zgodnie z przykazaniem zachowały spoczynek szabatu. (Ew. Łk 23, 33-56)
Pewien młody chłopiec miał zwyczaj wyciągania z ziemi i niszczenia kiełków, zanim zaczęły wyrastać. Jego ojciec, widząc to, postanowił nauczyć syna szacunku dla życia i procesów, które prowadzą do wzrostu i rozwoju. Pewnego dnia zasadzili razem nasiona w doniczce i umieścili ją na parapecie. Ojciec powiedział, że muszą je codziennie podlewać, a gdy już zaczną rosnąć, dbać o nie, aby mogły w pełni się rozwinąć.
Dzień po dniu chłopiec patrzył na doniczkę, ale nic się nie działo. Był znudzony i zaczął ponownie wyciągać kiełki z ziemi. Ojciec zauważył, co syn robi i przypomniał mu, że muszą dawać czas nasionom na wzrost i rozwój. Chłopiec zgodził się i przestał niszczyć kiełki.
Kilka dni później, gdy oboje zajrzeli do doniczki, zobaczyli małe roślinki, które zaczynały wyrastać z ziemi. Chłopiec był zachwycony i zrozumiał, że proces wzrostu wymaga czasu i cierpliwości. Podobnie, my jako chrześcijanie, powinniśmy pamiętać, że proces naszego duchowego wzrostu wymaga cierpliwości i zaangażowania. Musimy również mieć szacunek dla życia i procesów, które prowadzą nas do zbawienia, tak jak Jezus oddając swoje życie na krzyżu, umożliwił nam otrzymanie wiecznego życia.
Zwróćmy uwagę na kilka wersetów:
5 Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie (Iz 53,5).
6 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. (J 3,16)
51 A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. 52 Groby się otworzyły i wiele ciał Świętych, którzy umarli, powstało. 53 I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli oni do Miasta Świętego i ukazali się wielu. (Mt 27,51-52).
34 Lecz Jezus mówił: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią». Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając losy. (Łk 23,34).
46 Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha. (Łk 23,46).
Pierwszy cytat z Księgi Izajasza mówi o Mesjaszu, który został przebity i zdruzgotany za nasze przewinienia i grzechy. To właśnie Jezus Chrystus jako Syn Boży i Mesjasz, przyjął na siebie karę za nasze grzechy, abyśmy mogli otrzymać pokój i uzdrowienie. Jego rany są dla nas źródłem uzdrowienia i odkupienia. Dzięki temu, co uczynił dla nas na krzyżu, możemy uwierzyć, że nasze grzechy zostały nam odpuszczone i że mamy udział w życiu wiecznym.
W Ewangelii św. Jana, czytamy o miłości Boga do świata. Bóg umiłował nas tak bardzo, że dał swojego Syna, abyśmy mogli otrzymać życie wieczne. To w Jezusie Chrystusie otrzymujemy zbawienie i dostęp do wiecznego życia. Wierząc w Niego, nie zginęliśmy, ale mamy życie wieczne. Mateusz opisuje zdarzenia, które miały miejsce po śmierci Jezusa. Zasłona w świątyni rozdarła się na pół, ziemia zatrzęsała się, skały pękały, a groby otwierały się. To wszystko świadczy o tym, że śmierć Jezusa miała ogromne znaczenie dla całego stworzenia. Jego śmierć na krzyżu miała wpływ na cały świat i odkupiła nasze grzechy. W Ewangelii św. Łukasza, słyszymy o modlitwie Jezusa na krzyżu, kiedy prosił Ojca, aby przebaczył Jego oprawcom. Ta modlitwa jest dla nas przykładem miłosierdzia i wybaczenia. Jezus, choć był niewinnie skazany na śmierć, prosił o przebaczenie dla swoich oprawców. Także my powinniśmy dążyć do wybaczenia i miłosierdzia wobec tych, którzy nas skrzywdzili.
Kolejne wersety, również z Ewangelii św. Łukasza, opisują ostatnie słowa Jezusa na krzyżu. Przed nimi oddaje On swojego ducha w ręce Ojca. To pokazuje Jego zaufanie i oddanie się Bogu, nawet w momencie największego cierpienia i bólu. Dla nas jest to również przypomnienie, abyśmy powierzyli swoje życie Bogu i zaufali Mu w każdej sytuacji.
Marcin Luter powiedział: "Chrystus jest naszym mediatorem, który wziął na siebie nasze grzechy, nasze choroby, nasze kary, nasze przekleństwa i nasze śmierci. Nic więcej nie potrzeba, abyśmy byli zbawieni." To potężne słowa, które przypominają nam, że Chrystus ofiarował swoje życie na krzyżu, aby nas zbawić i uwolnić od grzechów. Musimy tylko uwierzyć w Jego miłosierdzie i odkupienie. powiedział również: "Prawdziwe chrześcijaństwo nie polega na tym, że po prostu wierzysz, ale na tym, że kierujesz się wiarą w życiu codziennym." Ta myśl odnosi się do naszej postawy i zachowania w życiu codziennym. Nasza wiara powinna nas prowadzić do miłości bliźniego, do oddawania siebie innym i do działania zgodnie z zasadami ewangelicznymi. Z kolei Augustyn nauczał: "Dlaczego pytasz, jakie jest znaczenie śmierci Chrystusa? Znaczenie jest takie, że On umarł za ciebie. Bezpośrednio dla ciebie. Bezpośrednio z miłości do ciebie." Ta myśl przypomina nam, że Chrystus umarł za każdego z nas, abyśmy mogli otrzymać wieczne życie. Jego ofiara jest wyrazem Bożej miłości i miłosierdzia.
Jak możemy wykorzystać te nauki dla siebie i innych? Przede wszystkim, powinniśmy przypomnieć sobie o miłości, jaką Bóg okazał nam przez swojego Syna Jezusa Chrystusa. To właśnie dzięki temu, co uczynił dla nas, mamy nadzieję na życie wieczne i możemy odnaleźć pokój w naszym życiu. Powinniśmy także dążyć do wybaczenia i miłosierdzia wobec innych, tak jak Jezus to uczynił na krzyżu. To pozwoli nam odbudować nasze relacje z innymi i z Bogiem.
Dzisiejsze czytania składają się na tajemnicę Wielkiego Piątku, kiedy Jezus Chrystus oddał swoje życie na krzyżu, abyśmy mogli otrzymać zbawienie i życie wieczne. Te słowa przypominają nam o miłości i miłosierdziu Boga, a także o naszym obowiązku; wybaczaniu i miłosierdziu wobec innych. Niech ten dzień pozwoli nam jeszcze bardziej zbliżyć się do Boga i odnaleźć pokój w naszym życiu. Błogosławionego święta! Amen.